Her yıl biraz daha sıcak geçen yazlar, aniden bastıran sel felaketleri, kuraklıkla kıvranan topraklar… Bunlar artık alıştığımız doğa olayları değil; bunlar, insanlığın doğaya karşı verdiği sınavda sınıfta kaldığının göstergeleri. Adını artık hepimizin duyduğu ama yeterince ciddiye almadığı bir gerçek var: İklim krizi.
Artık bu bir “gelecek tehdidi” değil, tam anlamıyla bugünün gerçeği. Bilim insanları yıllardır uyarıyor. Sanayi devriminden bu yana artan karbon salımı, kontrolsüz tüketim, ormanların yok edilmesi ve fosil yakıt kullanımı, dünyamızı geri dönüşü zor bir yola soktu. 2023 yılı, şimdiye kadar kaydedilen en sıcak yıl oldu. Bu tesadüf değil, doğrudan insan eliyle yaratılan bir sonuç.
Küresel ısınma sadece kutuplardaki buzulların erimesiyle sınırlı değil. Bu kriz; gıda üretimini, su kaynaklarını, biyoçeşitliliği, hatta toplumsal huzuru da tehdit ediyor. İklim değişikliği nedeniyle artan göçler, su savaşlarının kapısını aralarken; gıda fiyatları fırlıyor, tarım alanları verimsizleşiyor.
Antalya gibi turizme dayalı kentler içinse durum daha da vahim. Deniz seviyesi yükseliyor, yaz sezonu uzarken aşırı sıcaklar tatilciler için cazibe değil, risk haline geliyor. Tarımda suya dayalı üretim sekteye uğruyor. Üstelik bu sadece başlangıç.
Peki, ne yapmalı?
Birincisi, artık inkâr devri bitti. Yerel yönetimlerden bireylere kadar herkes bu krizin farkında olmalı. Geri dönüşümden enerji verimliliğine, tarımsal sulamadan ulaşım tercihlerine kadar her alanda dönüşüme gitmek zorundayız.
İkincisi, politika yapıcılar ve sanayi temsilcileri artık “kâr odaklı büyüme” anlayışını terk etmeli. Doğa dostu yatırımlar teşvik edilmeli, karbon salımı yüksek projeler ciddi şekilde denetlenmeli.
Ve son olarak, her birey, bu gezegenin misafiri değil, ev sahibi olduğunu hatırlamalı. Çocuklarımıza bırakacağımız en değerli miras, yeşil bir dünya olacak.
İklim krizi kapımızda değil, evimizin içinde. Bu sorumluluk hepimizin!..
